łupić

łupić I {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIb, łupićpię, łupićpi, łupićpiony {{/stl_8}}– złupić {{/stl_13}}{{stl_8}}dk VIIb {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'przemocą, bezprawnie przywłaszczać sobie czyjeś mienie, ograbiać, rabować kogo (co) ': {{/stl_7}}{{stl_10}}Nocami bandy łupiły wozy kupieckie. Złupić miasto, czyjś dom. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'pozbawiać kogoś pieniędzy; czerpać zyski, wykorzystując, oszukując kogoś, zwłaszcza finansowo; wyzyskiwać kogoś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Oszuści łupili naiwnych, sprzedając im wybrakowany towar. Złupić klienta. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}\ {{stl_20}}

{{/stl_20}}łupić II {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIb {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_8}}rzad. {{/stl_8}}{{stl_7}}'silnie uderzać, walić, tłuc': {{/stl_7}}{{stl_10}}Łupić w zamknięte okiennice, w ścianę. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_8}}rzad. {{/stl_8}}{{stl_7}}'bić, pokonywać kogoś, uzyskując nad nim przewagę, zadając mu klęskę': {{/stl_7}}{{stl_10}}Łupić wroga, przeciwnika.{{/stl_10}}{{stl_18}}ZOB. {{/stl_18}}{{stl_10}}odzierać – odrzeć [i syn.] {{/stl_10}}{{stl_8}}{kogoś} {{/stl_8}}{{stl_7}}ze skóry {{/stl_7}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}\ {{stl_20}}

{{/stl_20}}łupić {{/stl_13}}{{stl_8}}{kogoś} {{/stl_8}}ze skóry {{/stl_13}}{{stl_7}}'wymagać od kogoś dużych opłat; zdzierać z kogoś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Właściciele lokali łupią ze skóry lokatorów i handlowców. {{/stl_10}}